Thuis

Ik wilde jullie even vertellen dat Jonah inderdaad naar huis is gegaan. Hij is gisteren wel weer 5 uur in het ziekenhuis in Hoorn geweest, omdat hij alle sonde voeding van dinsdagnacht eruit hsd gespuugd woensdagochtend. Hij is daar nagekeken en zijn bloed is weer onderzocht. Het bloed zag er nog goed uit. Nou ja hij is natuurlijk in aplasie en hangt tegen een bloedtransfusie aan, maar dat buiten beschouwing gelaten ziet het er nog goed uit. Daarom de pompstand van de sonde maar omlaag en verder lekker hangen, want Jonah is moe. Zo moe had zijn vader hem nog niet gezien thuis, maar wij al wel eerder. Hij hoeft en wil dan niets, geen eten en weinig tot niet spelen. Alleen liggen op de bank en soms is film kijken dan al te vermoeiend. Ik ben heel blij dat dit de éénnalaatste keer was van die troep, want dat is het! Het moet hem uiteindelijk redden, maar nu breekt het hem af. Ik kan jullie niet beschrijven wat het met je doet als ouder, naar je kind moet kijken terwijl hij zich zo ellendig voelt, al ruim een half jaar moet vechten tegen zo'n verschrikkelijk monster. En Jonah is nu een paar dagen bij zijn vader, maar echt even uitrusten lukt niet. Er is geen moment dat je het even vergeet. Soms brengt het ook iets leuks, zoals gisteren toen een oude vriendin belde (en dan bedoel ik niet bejaard) We waren elkaar uit het oog verloren door een kerstkaart die niet aangekomen was en het feit dat je het op een bepaalt ogenblik in je leven "te druk" hebt met jezelf (ik heb dat weleens gehad).Maar nu was het weer een beetje als vanouds, haar stem klonk vertrouwd door de telefoon en ik was blij dat ze mij belde. Verder gaan de kerstdagen hier inderdaad waarschijnlijk zonder Jonah, Sarah en Roos voorbij, omdat ze kerst bij hun vader vieren. Veel mensen vragen of dit moeilijk is en natuurlijk vind ik het jammer. Maar dat is de prijs die iedereen betaald als je gaat scheiden en ik ben altijd heel blij voor de kinderen als ze het maar ergens goed hebben. En een band hebben met je vader is uiterst belangrijk voor een kind (heb ik mij laten vertellen) :) En de vader en ik kunnen samen koffiedrinken bij Jonah in het ziekenhuis en ook als hij ze op komt halen of thuis brengt komt hij even binnen en praten we alles even bij. Voor de kinderen is het zo een rustigere overloop en eerlijk gezegt voor mij ook.

Ik wens iedereen die wij kennen een heel prettige kerst, de kerstkaarten die met de post mee moeten liggen hier nog op het aanrecht. Ga ze vandaag toch echt op de post gooien, ben al niet zo'n goeie verstuurder, maar nu heb ik een geldig excuus (of niet?)