Vandaag waren we pas om acht uur wakker, na een nacht vol van piepende infusen en luiers verschonen, omdat Jonah heeel veel vocht krijgt. Na een kopje thee en een paar boterhammen dacht Jonah dat het leuk zou zijn om te gaan fietsen. Dat ging 1 rondje goed en toen was hij moe. Dus gingen we terug naar het bed, alwaar hij de rest van de tijd doorbracht met filmpies kijken die mama van internet gedownload had. Om twaalf uur weer eten en toen wilde Jonah zelf slapen. Graag met de kerstster nog aan. Ik heb het een beetje gezellig geprobeerd te maken voor Jonah met lampjes en kerstster en alle kaartjes om hem heen. Die weer in grote getale gestuurd zijn door velen, zelfs kaartjes zonder afzender maar met mooie gedichtjes erop. Heel erg bedankt weer! :) Verder eet Jonah heel goed nog, maar voorzichtichtig werd er over een sonde begonnen door een zuster. Die heb ik zoals ik laatst al vertelde dus neergemaaid. Wat nou sonde!, hij eet als een dijkwerker en als ze zo'n akelige slang inbrengen ligt hij de hele tijd als een zeehond te kuchen en eet hij minder zelf. Ik dacht het dus niet! Boos word ik daar van, ik ben zijn moeder en ik ken hem als geen ander. Het ziekenhuis gaf hem een darmbacterie en dan nu geen kans geven om zelf weer op gewicht te komen. Nou echt niet. Maar goed, dat weten ze nu. Hopelijk krijgt hij na deze kuur even de tijd om op krachten te komen voor de superchemo. Maar ja het einde van de kuren nadert en dat maakt ons blij. Aftellen maar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten