dinsdag 15 december 2009

7 uur 's ochtends in huize Groot





Zondag was het even een heel fijne dag in huize Groot. Om zeven uur in de ochtend werd de boom versierd. En om acht uur konden we er naar kijken met een kopje thee en een kerstkransje, die het altijd goed doen op de vroege ochtend. Vooral bij Suus die dacht dat ze alle kransjes die in de boom gehangen waren meteen mocht opeten. Waar ze het laat? Want onze Suus is echt heel slank, maar een echte snoepkous. Verder werd er een rondje gewandeld met Jonah goed ingepakt in de buggy, aangezien hij te moe was om te lopen. En er werd gedanst op de kerstliedjes, waarbij Jonah ook hier weer zich graag liet zwieren op de arm van mama. ( dat wilde ik ook wel, maar volgens Jan was ik hiervoor iets te zwaar)
De volgende dag was Jonah qua spugen iets beter en ging hij ook heel veel eten, hij moet tenslotte nog even wat inhalen van de afgelopen twee weken. Vele broodjes later en bij de visboer wat visfrietjes gescoord te hebben was Jonah moe. Hij mocht dan ook lekker in ons bed in slaap vallen, die bezit ook een "verwarming". (zoals de kinderen dat noemen)
Jonah kan zichzelf namelijk moeilijk warm houden en heeft deze verwarming nodig. Meestal om 5 uur in de ochtend heeft hij het in zijn bed ook weer koud en roept hij, zodat hij tussen ons aan nog even lekker warm kan worden en verder kan slapen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar naar uitkijk. Dat kleine lijfje tegen mij aan en dat handje dat me vasthoud. En echt ik hou eigenlijk helemaal niet van samen met mijn kinderen slapen, ik kan dan namelijk zelf niet slapen! Maar nu wel, zo ziek zijn zorgt ervoor dat ik besef: "Laat ik er nu van genieten, wie weet wat de toekomst brengt". En dus slapen we de laatste uren van de nacht heerlijk samen.
En vandaag, terwijl ik hem zo graag bij me wilde houden, moest ik hem weer laten gaan. Hij ligt weer in het AMC, voor de laatste "gewone" kuur van 8 dagen. Hij was heel vrolijk en heeft ook vandaag veel gegeten. Vanmiddag heeft hij ook geschilderd met zuster Karien. ( dat is een verfzuster) En hij heeft weer een prachtig schilderij gemaakt, waarna zijn vader kwam en die met mij nog twee kopjes koffie dronk. Waarna ik naar huis vertrok. Morgen mag ik weer heen en ook weer een nachtje blijven slapen, maar daar horen jullie later meer over.

4 opmerkingen:

Karin Boning zei

dat stukje over het samen slapen vind ik erg mooi...

Patricia Laurentsen zei

Ben het helemaal met je eens Karin!

Nicole de Jong zei

Lieve Marion,
Je verwoordt het heel mooi, ik voel de tranen opkomen.
Maar wat een beproeving voor je als moeder, er zo kort naast staan en je zo machteloos voelen. Je kunt niets meer dan er gewoon te ZIJN voor je kleine vent . Geniet zo veel als je kan van elke seconde, heel intens.

Dikke kus,
Nicole de Jong

Nicole Boom-Becker zei

Kippenvel!! Ik kan mij alleen maar aansluiten bij de vorige reacties...
knuf Nicole