We zijn thuis en dat is heerlijk, maar niet alles is nu meteen okekidokie. En dat valt af en toe best tegen moet ik zeggen. Jonah kan niet lopen en alles aan zijn onderlijf doet ook veel pijn. Dus bij het tillen huilt hij, bij het verschonen huilt hij en als hij niet het alleenrecht over de tv blijkt te hebben huilt hij. Jonah heeft nog een lange weg te gaan en dat wordt nu pas echt goed zichtbaar. Hij heeft al zijn jasjes uit gedaan.;) Maar het meest vervelende voor ons allemaal is de pijn die hij heeft. Eten heeft hij lang niet gedaan en nu de sondevoeding opgebouwd wordt heeft hij heel erg last van buikpijn. Waar we in het ziekenhuis wakker werden van de pompen en verpleegsters is het thuis 's nachts het huilen van Jonah die ons afmat. Het is een heel machteloos om te kijken naar je kind die nu nog steeds pijn heeft. Maar ja daarom ook het AMC om hulp gebeld en lang leve de paracetamol. En het lijkt te helpen! :) Maar ja buiten dat zijn er ook heel veel heerlijke momenten, vooral het nergens heen kunnen, hele dagen in pyama doorbrengen en dan lekker dicht bij elkaar zitten. Jonah laat zich graag door wie maar wil voorlezen uit het treinenboek van mijn collega Rita. En ook puzzelen en ook kleien zijn favoriet bij de kinderen. En Jonah vind het plagen van Jan als deze zit te puzzelen ook erg vermakelijk. En dan aan het einde van de dag een filmpje kijken, samen op de bank. En dan is het een heerlijk gevoel, ze zitten daar allemaal nog maar mooi op de bank. En even schiet het door mijn hoofd dat dat bijna niet zo geweest zou kunnen zijn. En niemand weet wat de toekomst brengt, er is alleen het nu.
3 opmerkingen:
Zo is dat....dus lekker genieten van die mooie momenten ;o))
En hopelijk voelt Jonah zich gauw wat beter zodat hij jullie niet meer wakker hoeft te huilen (achgossie)....sterkte met de zware momenten....dikke knuf x Nicole
Wat fijn dat jullie na zo'n lange periode weer heerlijk samen de hele dag in de pyama kunnen zitten, dat zijn van die momenten die er toe doen. Lekker genieten dus. Maar tevens is de weg nog lang voor Jonah en dus voor jullie. Maar met heel veel vitamine L (Liefde) komt hij er wel, alleen dat heeft tijd nodig. Probeer stapje voor stapje te nemen dat is te overzien en te dragen. Nu is het belangrijkste en wat er morgen komt zie je dan wel. We voelen met jullie mee en wensen jullie heel veel sterkte toe.
Dikke kus Jack, Nicole, Jordy en Luca xx
Geniet maar van het nu. Wat er komt, zie je dan wel weer. Ik duim voor, alleen maar goede dingen. Jullie zijn er, zeker, nog niet. Daarom, geniet van het nu en van elkaar. Geef elkaar veel liefde en zeg het tegen elkaar.
Groetjes Sonja
Een reactie posten