Iedere dag nu een beetje beter

Vandaag ging het weer een beetje beter dan de dag daarvoor. Het grootste nieuws is dat hij sondevoeding binnen houdt. Hij zit nu na 3 dagen op 15 ml per uur van het lichtstverteerbare voedsel dat er is en het gaat goed en dus zijn ze de infuusvoeding langzaam aan het afbouwen. Verder is de hartbewaking gestopt, want ook al is het nog niet helemaal normaal, het is wel buiten de gevarenzone. Dus heeft Jonah nog maar 1 infuuspaal en rijdt hij s'ochtends een rondje op een fietsje, met een beetje hulp. Lopen wil nog niet zo erg, maar de fysiotherapeut gaat hiermee ook aan de slag. Hij kan het nog wel, maar heeft weinig tot geen spierweefsel meer over. Dus oefenen, oefenen, oefenen. Morgen gaan ze ook kijken of hij zonder het laatste stukje pijnstilling kan en dan is het een kwestie van de sondevoeding verder opvoeren en de voeding veranderen naar gewone en dan naar hoge energie voeding. En als ik het goed heb begrepen mag hij daarna als dat goed gaat naar huis. Ik kan wel huilen, het einde van het ziekenhuis komt in zicht. Het gaat waarschijnlijk niet lukken voor mijn verjaardag, maar vlak daarna is ook prima. Oja en dan is er nog wat meer pech op een ander vlak. Jan zijn moeder is opgenomen in het ziekenhuis, met een tumor (denken ze) op haar luchtwegen en mischien op haar lever. Alsof er iemand denkt, er kan nog meer bij. Maarja we wachten de onderzoeken af! En dan....... Vrijdag heb ik een gesprek met mijn werkgever over het reintegreren. Ik zie er aan de ene kant enorm tegen op en aan de andere kant heb ik er ook wel weer zin in om iets anders te doen. Heb er zelf al over nagedacht en misschien heeft hij ook nog goede ideeen. Hoop het maar! Ben echt nog niet te omschrijven MOE. En dan als de laatste loodjes daar zijn, zijn daar ook een heel aantal lieve mensen die nog even eten koken voor ons, langs komen in het ziekenhuis, zodat het 's avonds even gezellig is, mij vervoer geven naar het ziekenhuis als Jan er al is, appeltaart bakken  voor zaterdag (als ik jarig ben) en op de meiden passen als ik weer extra naar het ziekenhuis wil, omdat ik Jonah zo mis, en hij mij.(heb ik uit betrouwbare bron hoor! :) En niet te vergeten al de mensen die kaartjes sturen naar Jonah en naar ons, wij vinden dat echt heel erg lief. Zonder jullie was het allemaal nog veel zwaarder geweest.