zaterdag 13 februari 2010

Saartje weer een jaartje ouder

Gisteren was het 8 jaar geleden dat Saar om half 2 in de middag werd geboren. En nu acht jaar later was ik er op haar verjaardag niet bij toen ze wakker werd. Ik was in het ziekenhuis en kon wel s'middags naar huis om haar verjaardag alsnog met haar te vieren. Ze heeft o.a. een skatebord gekregen en daar is zij heel erg blij mee, Saar is namelijk een echt buiten klim en doe kind.
Vandaag stond dan weer in het teken van naar het ziekenhuis gaan met zijn allen en nu is Jan bij Jonah voor de nacht. Saar en Roos vieren bij papa de verjaardag en ik heb net Suus naar bed gebracht. Nadat Suus en ik eerst heerlijk hebben gegeten van een zelfgemaakt kostje van Jitske. Even niet zelf koken en toch vers.
Met Jonah gaat het qau humeur en actief zijn erg vooruit, alleen de hartslag blijft hoog en hij houdt nog steeds geen voeding of drinken binnen. Vandaag en gisteren even op de trekker en de fiets gereden, moeten we wel helpen duwen, want helemaal zelf dat wil nog niet. Maar voor de spieren is het meetrappen een geweldige oefening. Ook is hij alweer een beetje de zusters aan het plagen, al heeft onze nummer 1 zuster vrij. Vannacht had ze weer even een verdwaalde nachtdienst en toen Jonah wakker werd lag daar het nieuwe stickerboek van Thomas de trein, gekregen (later vernomen) van onze favioriete zuster Marjon. En Marjon als je dit leest, we vinden jou echt een geweldig mens. Het stelt mij als mama van Jonah enorm gerust dat zij zo goed op hem past en voor hem opkomt. (andere zusters doen dit ook, maar zij heeft een speciaal streepje voor) Jonah vond het boek geweldig en las er vanochtend vroeg al in. De dokters hebben gisteren nog een cardioloog erbij gehaald om te kijken of alles wel in orde was met zijn hart, vanwege de nog steeds hoge hartslag. Maar alles ziet er goed uit op het hartfilmpje en dat is wel een pak van ons hart :) Het eten wil nog niet, de ORS die hij krijgt 5 ml per uur komt er ook weer uit en dus gaan ze morgen weer opnieuw een poging wagen om het op te starten. Al met al is het niet een verdrietige stemming meer in de kamer van Jonah, want Jonah heeft weer lol. En dat maakt ons ook wat blijer. Al heb ik samen met Jan van de hele op en neer bedoening echt ..... genoeg. Maar ja er is een klein beetje zon te zien aan de horizon.

1 opmerking:

Patries zei

Lieve Marion,
Wat fijn dat er een klein zonnetje begint te schijnen aan de horizon! Mooi omschreven.
Wat fijn he, dat er zusters zijn die Jonah een warm hart toedragen. Als ouders inderdaad een fijne geruststelling.
Jonah krabbelt langzaam maar zeker weer op..houd zo vol, mannetje!
Geniet van de kleine zon-momentjes!
Dikke knuffel Patries