remember this

Ik dacht, even een foto van voor Jonah ziek werd. Een foto van een blije peuter van 3 en een half in het sprookjesbos. Toen hij nog haar had en een gezond gewicht en kleur op zijn wangen. En ondanks dat zijn buitenkant is veranderd, heeft hij nog steeds een rustig en lief karakter. En juist dat karakter maakt hem zo sterk, denk ik. Als hij ook maar enigzins kan lacht hij en haalt hij uit het leven wat er in zit voor een 4-jarige. En ook nu weer gaat het nog steeds heel goed met hem, zijn bloedwaardes zijn nog op peil en hij is nog niet in aplasie. En waar wij elke keer wachten tot de ellende zal beginnen, puzzelt hij vrolijk door. Hij at vandaag af en toe een hapje en krijgt sondevoeding binnen en heeft vanmiddag gespeelt in de speelkamer. (speciaal voor hem gereserveerd) Daar heeft hij voor de nodige lichaamsbeweging met een balletje over gerolt en zelfs geprobeerd om een balletje over te trappen. Hij is echt een supermannetje en stiekem hoop ik dan ook dat hij ook bij deze kuur een wondertje blijkt net als met zijn stamceloogst ( die record hoogte had voor zijn ziektebeeld). Hij is al ziek genoeg geweest, dus mag hij dit dan rustig doorstaan.   Nou ja fingers crost! :)

P.s. vandaag weer zoveel kaartjes gekregen, echt het doet Jonah en ons allemaal goed. En Ester, heel erg bedankt voor de kaartjes aan ons en aan de meiden. Ze vonden het heel bijzonder ook eens een kaartje te ontvangen.