Lachen joh, die clowns

Ondanks dat zijn gezondheid veel te wensen overlaat, kan hij weer ontzettend hard lachen. De clowns waren weer welkom gisterochtend. Hij heeft zo'n aanstekelijke lach, ik weet nog dat ik anderhalf jaar terug eens met de meiden en Jonah naar een poppenvoorstelling ging. Eigenlijk was het voor kinderen van 4 jaar, maar hij heeft de hele voorstelling aan één stuk door een een deuk gelegen. Alle mensen keken naar hem en moesten er dan ook om zijn lol lachen. Dit is voor mij zo'n heerlijk geluid om te horen. We kunnen soms dagen lang de lol van het leven niet vinden, soms heb ik het gevoel alsof de dood ons op de hielen volgt, met ons meegaat, overal heen. En dan is er het geluid van Jonah zijn lach.

Wat mij verder van de week erg blij maakte is het bericht dat Jonah zijn wens in vervulling gaat! Hij mag als hij weer wat beter is na 27 maart als de stoomtrein weer gaat rijden als machinist een ritje meerijden. En dit is niet te danken aan de VGZ. (Iedereen wel heel erg bedankt voor het stemmen) Maar aan de vrouw van mijn broer Johan. Zij heeft zijn wens rechtstreeks geregeld bij de stoomtrein. Soms lopen dingen in het leven op een bepaalde manier, maar als je zo dichtbij de dood van je eigen kind staat lijken sommige dingen uit het verleden zo onbelangrijk te zijn. Olga heel erg bedankt wat je voor Jonah hebt gedaan! :) Verder heeft Jonah echt ongelovelijk veel post gehad, zo'n 60 kaarten in anderhalve week tijd en hij heeft er vooral de laatste dagen weer erg van genoten. En het fleurt de kamer ook zo ongelovelijk op. Morgen mag hij naar huis, een hele week en wij hopen dan dat het een week van even rustig bij elkaar zijn wordt. Daarna gaat hij volgende week donderdag of vrijdag aan de superchemo beginnen en op de 19e krijgt hij zijn stamcellen terug. Het eind komt langzaam binnen bereik.