Jonah is nog steeds in aplasie. Het gaat de laatste dagen steeds iets minder met hem. Daarom slapen Marion en Jan allebei deze dagen in het Ronald McDonaldhuis en passen wij, Cor en Anja vandaag op. Vandaag dan ook geen stukje van Marion, maar van haar broer.
Er hangen steeds meer apparaten aan Jonah vast. Toen ik gisteren telde waren het negen infusen, zuurstof en een hartmonitor. Iedere keer blijkt er toch weer iets extra's mogelijk te zijn om hem nog beter in de gaten te houden of nog een extra medicijn toe te dienen. Het is ook allemaal hard nodig. Doktoren omschreven het als dat hij "gewoon heel erg ziek is". Nou, gewoon is het niet, misschien wel bij zijn ziekte, maar niet dat hij als vier jarige aan zoveel apparaten moet hangen om hem weer op de been te krijgen. Maar de situatie is inderdaad wel slecht, heel slecht. De grenzen van wat je slecht vindt worden iedere keer iets verder opgerekt.
Vanacht sliep hij nog op zijn eigen kamer, maar met dat ik dit stukje schrijf is dat over. Marion laat weten dat de afdeling dit niet meer aan kan en dus gaat Jonah naar de ic. Gisteren kreeg hij al een privé verpleegkundigen en kwamen om de paar uur artsen van de IC langs om hem te controleren. Inmiddels zien ze dat zijn lichaam te hard moet werken om een infectie te bestrijden en dat is een gevaar voor het hart. Daarnaast houdt hij veel vocht vast. Neem het beeld in je hoofd van een heel dik Chinees jongetje met van die dichtgeknepen oogjes. Zo ziet Jonah er nu ook uit. Ik had moeite om hem te herkennen toen ik binnenkwam. Jonah is ook slechts af en toe wakker, de rest van de tijd hangt hij tussen slapen en wakker zijn in.
Hoelang dit duurt is onbekend. Het kan zo weer beter worden, maar het kan ook nog enkele dagen tot zelfs weken aanhouden. Tot die tijd is het even creatief omgaan met de omstandigheden en de boel draaiende houden. Sarah, Roos en Suus worden daarom maar extra vertroeteld. Roos vond het wel een gaat idee om alle bij het zwemmen er af gewerkte caloriën er weer met een frietje aan te eten :-)
zaterdag 30 januari 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Sinds de Ad6 oproep om een kaartje naar Jonah te sturen check ik een paar keer per dag Jonah's blog om te zien of er nieuws is en dit is wel ff slikken.....weet dat er ontzettend veel met jullie allemaal maar met Jonah en zijn ouders&zusjes in het bijzonder meegeleefd wordt...
Veel sterkte,
Marlene aka Ad6Oma
Lieve Jonah,
Zet hem op kanjer....we ( ik en mijn drie kinderen) denken aan je en hopen echt dat je heel snel weer wat beterder wordt....
@Marion heel veel sterkte...mijn dochter heeft geen kanker maar heeft ook vaak het ziekenhuis gezien, wij weten wat een stress dit geeft in de rest van de familie...dus ook een dikke knuffel voor jou je man en je kinderen...ps pa en ma....ZORG HEEL GOED VOOR ELKAAR.....verlies elkaar niet uit het oog...ook al lijk je soms alleen beter af te zijn.....
liefs Imre
Lieve Jonah en de rest,
heel veel sterkte en succes. Zet hem op en blijf vechten.
We denken veel aan jullie.
Liefs, Daniëlle en de rest
Lieve allemaal,
Wat vervelend om deze berichten te lezen. Ik hoop voor je Jonah dat je je snel een stuk beter gaat voelen. Je verdient dat.
Marion --> Heel veel sterkte weer de aankomende tijd voor je man en andere kids. Ik denk vaak aan jullie!
Dikke knuffel Patries
Via Cor volg ik jullie op een afstandje... schrikken van de berichten. Morgen spin ik in de Goorn voor Alpe d'HuZes... een uur lang volle bak; morgen knal ik voor Jonah, dat is het minste wat ik kan doen... heel veel sterkte... hang on! Erwin
Een reactie posten