Dit wordt het laatste stukje dat ik ga schrijven over Jonah en ons leven. Een jaar terug werd bij Jonah kanker geconstateerd en zagen de vooruitzichten er donker uit. Hij heeft gevochten om te blijven leven en wij stonden naast zijn bed. Nu gaat hij elke dag een stapje vooruit en zijn de ergste behandelingen achter de rug. Laatst schreef ik al dat wij nu het liefst weer zouden willen opgaan in de menigte, om ook onszelf te overtuigen dat het nu voorbij is. Jonah heeft weer haartjes en speelt weer in de speeltuin elke dag. Hij is nog niet een gewone kleuter van 4, maar hij is hard op weg om dat weer te worden en wij willen hem ook de ruimte geven om dat te zijn. Een gewoon kind, een blij kind. En daarom zullen er geen stukjes meer komen, want gewone kinderen hebben geen website over hun leven. Wij zullen ieder half jaar even in spanning leven en dan op gaan naar het volgende controle moment, maar we zullen denken dat hij ons wonderkind is en dat hij net als andere kinderen groot gaat worden en op eigen benen zal staan. Dan zal dit een klein stukje zijn uit zijn leven. En Jonah gaat groot groeien op Terschelling. Want dat wil ik jullie nog even vertellen, ons pad gaat naar Terschelling. Waar ik directeur word van een basisschool en Jonah, Sarah, Roos en Suus zullen opgroeien met het strand, de wind en de zon. Wij hopen dat dit voor al onze kinderen heerlijke jaren worden.
Ik wil iedereen heel erg bedanken voor alle medeleven. Alle kaartjes, hulp en lieve woorden van troost als we die nodig hadden. Heel erg bedankt!
6 opmerkingen:
Dag lieve dappere mensen, zojuist op het blog van Luca's vader iets over Jonah getikt en lees nu dit bericht...goed besluit om ''gewoon'' verder te gaan zonder blog voor Jonah....van harte met jullie nieuwe pad op Terschelling en ik hoop dat ik NOOIT meer een blog over Jonah zie verschijnen !!
Liefs en alle goeds en wie weet tot de 3e juni ;-)
Marlene aka Ad6Omalene
Een mooi besluit! Heel veel geluk met z'n allen op Terschelling en een fantastische toekomst gewenst.
Groetjes, Reina Dekker
Prachtig... schitterend slot van een mooi blog. Mooi omdat het hard, eerlijk, zwaar, vrolijk, positief was en positief afsluit! Voor nu heel veel geluk op Terschelling, maar voor eerst nog tot ziens op de Alpe... Ik gun jullie een onwijs normaal maar mooi vervolg!
Lieve groetjes Erwin
Hallo familie,
Ik lees als moeder van een neuroblastoom patiëntje jullie blog. 't Is net of ik mijn eigen dagboek terug lees. Wieke kreeg in mei 2006 te horen dat ze neuroblastoom kanker fase 4 kreeg. Ook is bij haar het N-myc gen gevonden, dat de boel nog agressiever maakt. Verder heeft ze volgens mij dezelfde behandeling gehad dan jullie wonder. Nu 3 jaar na behandeling zien wij Wieke ook nog steeds als een wonder. Wat is ze ziek geweest. Ik vind het fijn om jullie dagboek te lezen en te zien dat alles tot nu toe goed gaat, er zijn nl. weinig verhalen die positief zijn. Ik wens jullie alle goeds toe voor de toekomst en als jullie vragen hebben mogen jullie me altijd mailen. Groetjes, Chantal Kamphuis.
(Wij hebben een site van en voor Wieke gemaakt --> www.wiekekamphuis.nl)
Hallo Jonah en familie,
Blij om te horen dat jullie een nieuwe start gaan maken op Terschelling. Veel liefde in de toekomst.
Hoihoi,
Ik ben een beetje laat, maar goed, dat maakt vast niet uit. Super, dat jullie jullie normale leven weer gaan oppakken. Het is ook zo, het gaat verder en hopelijk komt er nooit meer iets terug en zien jullie, jullie kinderen opgroeien als volwassen, eigen, personen. En mogen jullie, ooit, opa en oma worden. Ook van Johan. Dromen mogen er zeker zijn en hopelijk komen ze uit. Daar gaan jullie voor. Mooi eind van het blog en het ga jullie goed. Supper dat je een nieuwe baan hebt. Sterkte met alles en veel geluk.
Groetjes Sonja
Een reactie posten